In een clash waar ruimte, tijd en kwaliteit de schaarsste middelen waren, had Bernardo Silva het monopolie. Wat de zwaarste test voor Manchester City in elk seizoen moet worden, leek een makkie voor de Portugese middenvelder, die heeft gereageerd op de afwezigheid van Ilkay Gündogan en Kevin De Bruyne door zijn spel naar steeds grotere hoogten te tillen.
Misschien was het de vrij sombere vertoning van zovelen om hem heen die Silva zo deed schitteren. Misschien was de overspannen voorbereiding, de vroege start na een internationale onderbreking of zelfs gewoon de vergelijkende uitmuntendheid van eerdere ontmoetingen tussen Liverpool en Manchester City er debet aan, maar wat de verklaring ook is, dit 1-1 gelijkspel voelde een beetje onwaardig aan zoveel momenten van schittering van één man. Haal Silva uit deze wedstrijd en je zou niet geloven dat de top twee van Engeland tegenover elkaar stonden.
Aan de bal of niet, Silva liet zijn wil gelden in deze wedstrijd. Een gevaarlijke pass op de rand van het strafschopgebied van City en Silva stoof naar binnen. Met een pirouette draaide hij de tegendruk van Liverpool om in een drie-op-drie aanval voor zijn ploeg, waarbij de gastheren slechts een betere pass van Jeremy Doku verwijderd waren van hun tweede doelpunt.
Hij ziet er misschien niet uit als een klassieke middenvelder, maar schijn bedriegt, want dat is precies wat hij is. Hij was sterk genoeg in de tackle om Liverpool uit het veld te slaan en ingenieus genoeg om zijn teamgenoten op te stellen. Zijn statistieken bevatten vijf tackles, twee gecreëerde kansen en een persoonlijk hoogtepunt van flicks en schijnbewegingen.
Ondanks alle beloften die Alexis Mac Allister en Dominik Szoboszlai Liverpool de komende jaren kunnen bieden, is geen van beiden er klaar voor om een wedstrijd te dicteren vanuit de schaduw, zoals Silva vandaag deed tegenover hen. Zijn prestatie was zes jaar en verandering in de maak. Hij weet al lang waar elke teamgenoot staat. Hij heeft waarschijnlijk vaak genoeg tegenover Liverpool gestaan dat hij weet waar de ruimte ligt om hun zwakke punten te onderzoeken.
Hij wist zeker wat hij moest doen om City bij de rode onderbuik van Liverpool te krijgen. Vooral in het begin blies de opzwepende Jeremy Doku herhaaldelijk langs Liverpool-rechtsback Trent Alexander-Arnold, terwijl Silva hem de bal gaf. Alexander-Arnold, de man die het laatst zou lachen in deze wedstrijd met een late gelijkmaker, had het moeilijk in het begin van de wedstrijd voordat hij verdedigend in de wedstrijd groeide en de wedstrijd afsloot met 10 balherinneringen en een man van de wedstrijdprijs. Desondanks werd hij bij elke gelegenheid op de proef gesteld, terwijl het manoeuvreren van de City-middenvelder hem de das omdeed als aanvallende kracht… in ieder geval 80 minuten lang. Het voor de hand liggende antwoord zou zijn om hulp naar de loopgraven te sturen, maar het enige wat je daarmee bereikt is dat de bal naar Silva kan circuleren op een plek die nog dichter bij het doel ligt.
Gezien de controle die Silva had over de rechterkant van Liverpool, was het misschien geen wonder dat het openingsdoelpunt van de wedstrijd uit dat gebied kwam. De snel genomen doeltrap van Alisson kwam onhandig op het pad van Nathan Ake, die zijn beste imitatie van de nr. 20 liet zien toen hij langs twee verdedigers glipte en een doorloopbal op het pad van Erling Haaland schoof. Twee aanrakingen en een lage bal, zijn 50e doelpunt in de Premier League, net als zovele van zijn voorgangers in 47 wedstrijden.
City had de overhand, maar de marges waren klein en het had zo makkelijk kunnen zijn dat Liverpool als eerste was doorgebroken, met die vrije trap van Alisson op zoek naar Mohamed Salah, die op doel af zou zijn gekomen als de pass maar goed was geweest. Dat vertelde het verhaal van een eerste helft waarin de bezoekers de beste openingen aan zich voorbij lieten gaan. In het grote geheel is het ongetwijfeld goed nieuws voor Klopp dat Darwin Nunez in zulke gevaarlijke posities blijft komen, maar in een wedstrijd als deze zou het helpen om een meer verfijnd product te hebben. Waar Haaland slechts drie aanrakingen nodig had om zijn ene vroege opening om te zetten in een doelpunt, waren vier aanrakingen van Nunez in de 17e minuut niet genoeg om een schietpositie te creëren voor de Uruguayaan, ondanks dat hij tijd doorbracht op uitstekende centrale locaties in het strafschopgebied van City.
City ging niet op dezelfde voet verder als Haaland in de eerste helft. De hele wedstrijd waren ze niet bijzonder creatief geweest. De twee keer dat ze de bal in het net kregen, was te danken aan fouten van Alisson, die geluk had dat Manuel Akanji werd veroordeeld voor een duw toen hij een voorzet door zijn handschoenen liet glippen, zodat Ruben Dias hem kon binnentikken.
De wedstrijd kon worden uitgespeeld, maar Haaland’s omhaal werd geblokt door een combinatie van Virgil van Dijk en Alisson. Liverpool vloog naar voren en een voorzet van Luis Diaz kwam via Salah voor de voeten van Alexander-Arnold. Zijn lage schot door het publiek werd geklopt door Ederson.
Een wedstrijd waar geen van beide ploegen drie punten aan verdiende, maar je vraagt je af hoezeer deze wedstrijd zou zijn verlevendigd als de spelers die tijdens de interlandonderbreking over de hele wereld waren uitgezonden een paar uur extra rust hadden gekregen. De acht extra minuten in het Etihad Stadium leverden bijna een winnaar op, toen Haaland een corner van Julian Alvarez net naast tikte, maar een gedeelde buit leek wel terecht. Waren er vandaag maar wat meer Silva’s op het veld geweest.
