LONDEN — Kai Havertz heeft zijn moment, het moment dat kan dienen als het begin van een carrière in Noord-Londen die al dreigde uit te lopen. De man van 65 miljoen pond gaf een van de meest waardevolle doelpunten die een Arsenal-speler dit seizoen heeft gescoord. Met een winnende treffer in de 89e minuut stuwde hij de ploeg van Mikel Arteta voorbij een koppig, uitstekend Brentford en naar de top van de Premier League-tabel, waarmee hij een 0-0 stand doorbrak.
Zelfs voor een speler zonder open doel voor zijn nieuwe club leken de laatste 11 minuten op maat gemaakt voor Havertz. Brentford had Arsenal uit hun ritme gehaald en de wedstrijd ontaardde in lange ballen, die de kwaliteiten van Bukayo Saka en Gabriel Martinelli niet ten goede kwamen. De enige dreiging van Arsenal kwam van voorzetten die naar de achterste paal werden gelokt. Afgezien van een doelpunt van Leandro Trossard dat wegens buitenspel werd afgekeurd, kwamen die voorzetten veel te vaak bij niemand terecht. De man die ze hadden gekocht om aan het einde van de voorzet te komen, zat op de bank.
De laatste voorzet had een heel ander resultaat. Het hielp dat Saka’s voorzet zijn beste van de avond was, met snelheid naar de zone waar Arsenal drie man had tegen Brentfords twee. Mark Flekken kon zich niet snel genoeg terugtrekken om zich op te stellen, maar er was nog steeds weinig hoek voor Havertz om mee te werken. Hij vond het gat tussen de benen van de keeper met een harde, neerwaartse kopbal. Als hij de bal niet had gevonden, voelde je dat niemand dat zou doen.
“Tegen deze blokken, en tegen teams die het strafschopgebied zo verdedigen, heb je zo’n profiel nodig”, zei Arteta. “Hij is daar uitzonderlijk goed in. Vandaag won hij de wedstrijd in die actie voor ons.”
Niemand leek de enormiteit van het moment zo te waarderen als Arteta. Terwijl de bezoekende fans een toast uitbrachten op de melodie van ‘Waka Waka’ (Arsenal fans, kunnen we even praten over jullie selectie van afschuwelijke liedjes?), greep de manager Havertz in een liefdevolle hoofdklem en sleurde hem mee naar het uitvak, zodat zij hun held konden begroeten. “Ga het mooie moment tegemoet,” zei Arteta. “Ik wist dat hij dat niet zou doen. Ik moest hem duwen.”
Tijdens de internationale onderbreking sprak Chelsea’s ooit record ondertekenaar over de moeilijkheden bij het winnen van het “vertrouwen” van zijn nieuwe supporters. Dat klonk echter niet altijd even goed in het Emirates Stadium. Natuurlijk was er de angst dat Arsenal een nieuwe Willian of Petr Cech had gekocht, door grof geld te betalen om het verval van een speler te managen zodat hun rivalen dat niet hoefden te doen. De overgrote meerderheid van Havertz’ bijna-ongelukken en zware aannames hebben echter tot aanmoedigingen geleid. Supporters zien een man met de juiste ideeën, maar iemand wiens zelfvertrouwen is weggevaagd door drie jaar in het gesticht van Stamford Bridge.
Deze transfer had altijd het gevoel van een dure sanering, waarbij werd geprobeerd om het omhulsel van de eigenzinnige nummer 10 te veranderen in een off-ball killer. Dat is niet compleet vanwege één goed getimede kopbal. Per slot van rekening kon hij vandaag niet eens in het XI staan. Havertz heeft echter tijd gekocht.
Arsenal leek alles te kunnen gebruiken in West-Londen, waar Brentford uitstekend verdedigde over het hele veld. Om de paar minuten klonk er een kreet van “Mee!” als de bal in het strafschopgebied vloog. Voor de achterste linie zogen Christian Norgaard en Frank Onyeka het balbezit op. The Gunners konden de bal eindeloos rondspelen in het aanvalsvak, maar elke aanraking in het strafschopgebied moest met hand en tand worden bevochten. Zelfs deze ietwat gecastreerde versie van Arteta’s ploeg had niet de neiging om 27 minuten zonder schot te blijven of 17 minuten zonder een aanraking in het strafschopgebied.
Dit was echter geen “wat we hebben, houden we” vertoning van Brentford. Arsenal moest lang zoeken naar de bal en dat was geen wonder, want de teruggekeerde Aaron Ramsdale had zijn gastheren bijna de openingstreffer bezorgd met een lelijke voetfout, waardoor het balbezit weer in handen kwam van de Bees. Een schot in de lucht terwijl Bryan Mbeumo en Yoanne Wissa op hem afkomen, is het soort schichtige actie dat hoort bij een keeper die sinds begin oktober nog maar 90 minuten op zijn naam heeft staan. Dat gold ook voor het in de grasmat smijten van de bal. In het eerste half uur waren er briljante steekpassjes van Declan Rice en Oleksandr Zinchenko nodig om door de Brentford-druk heen te breken. Vanaf dat moment kwamen ze simpelweg tot de conclusie dat ze ver moesten gaan.
“We gingen teen-tegen-teen met ze,” zei Thomas Frank. “Dat is ongelooflijk.” Hij merkte terecht op dat er evenveel duidelijke openingen waren voor Brentford als voor Arsenal, dat twee keer de bal van de eigen doellijn moest halen. Eerst was het Rice die redding bracht toen de zak van Ramsdale werd gepikt door Wissa en Mbeumo toesloeg voor het doel, waarna Zinchenko Neal Maupay afwees toen de tweede helft naar zijn einde snelde.
Een team dat zo beschadigd was door blessures dat ze een aanvaller en centrale middenvelder op de vleugel hadden gezet, hield de koplopers bijna 90 minuten op afstand. Er is misschien geen beter bewijs van de kwaliteit in de middenklasse van de Premier League dan dit.
Wat zij niet hebben, wat Arsenal wel heeft, is een speler die een voorzet kan geven met de precisie van Saka, die zelfs op een mindere dag twee ballen gaf die eindigden met de bal in het net van Brentford. Als de remodeling van Havertz volgens plan verloopt, kan hetzelfde worden gezegd van de Duitser, die nog niet zo lang geleden door elke club ter wereld werd begeerd. Als hij zich ontwikkelt tot de speler die hij in zijn jeugd dreigde te worden, zal dit doelpunt zeker gezien worden als het startpunt.
