Manchester City s Noorse spits Erling Haaland. AFP
Hier ziet u hoe Pep Guardiola’s kanjer Arsenal versloeg en de grootste prijs in het Engelse spel veroverde met nog drie wedstrijden te gaan.
Het is zeker het meest verbazingwekkende debuutseizoen in de geschiedenis van de Premier League. Beginnend met de twee goals tegen West Ham in het openingsweekend, heeft Haaland het Engelse voetbal stormenderhand veroverd. Een verbluffende 36 doelpunten, vier hattricks (waarvan drie in opeenvolgende thuiswedstrijden), schaarstraalacrobatiek en een hoop scorerecords waaronder de meeste doelpunten in een seizoen van 38 of 42 wedstrijden. En Haaland had makkelijk meer kunnen halen als Pep Guardiola er niet voor had gekozen om de geduchte Noorse spits af en toe vroegtijdig naar de kant te halen om zijn conditie onder controle te houden. Haaland heeft een nieuwe dimensie toegevoegd aan Guardiola’s aanval, aangezien hij kan spelen als een target man wanneer City balbezit heeft en als een tegenaanval wapen op de zeldzame momenten dat het team de bal niet domineert.
Guardiola, de grote denker en meester tacticus, heeft zijn formatie dit seizoen veranderd van een 4-3-3 naar een innovatieve en vloeiende 3-2-4-1 opstelling, voornamelijk om de komst van Haaland op te vangen en beter gebruik te maken van City’s dominantie in balbezit. De verandering kwam halverwege het seizoen, waarbij Guardiola eerst Rico Lewis – een 18-jarige full back uit de academie – gebruikte als omgekeerde centrale middenvelder bij balbezit en als gewone verdediger daarbuiten. Uiteindelijk werd die hybride rol overgedragen aan John Stones, een balvaardige middenvelder, en hij blonk daarin uit. City heeft geen wedstrijd meer verloren sinds Stones die rol eind maart op zich nam. Joao Cancelo leek de verdediger met de beste vaardigheden om de hybride positie te vervullen, maar omdat hij ongelukkig uit het team viel vanwege zijn slechte vorm en naar verluidt in aanvaring kwam met Guardiola op de training, mocht de Portugese full back naar Bayern München. Het was een moedige beslissing van Guardiola, gezien het belang van Cancelo in het opbouwspel van City in de afgelopen seizoenen, maar hij is terecht. De tactische switch zorgde er ook voor dat centrale middenvelder Ilkay Gundogan en Kevin De Bruyne verder naar voren speelden, voor Stones en Rodri, en zij zijn daar goed in geslaagd.
Jack Grealish was een tegenvaller in zijn eerste seizoen bij City, toen hij de duurste speler in de geschiedenis van het Engelse voetbal was. Zijn tweede jaar was veel, veel beter, in die mate dat hij nu een van Guardiola’s belangrijkste spelers is om een element van controle toe te voegen aan de aanvallen van City en ruimte te creëren voor de andere aanvallende spelers van City om te floreren. Grealish erkent dat het tijd heeft gekost om te wennen aan de speelstijl van City in vergelijking met die van zijn jeugdclub Aston Villa, waar hij de belangrijkste man was in plaats van een van de vele sterspelers. “Ik kwam bij City, nadat ik mijn hele leven bij Villa had gespeeld, en ik had nog nooit hoeven veranderen,” zei hij. “Ik besefte niet hoe moeilijk het is om je aan te passen aan een ander team en een andere manager.” Met vijf goals en zeven assists zijn zijn cijfers ook verbeterd, en dat zou zo moeten blijven.
De betrouwbaarheid en consistentie van Rodri als holding middenvelder en Guardiola’s brein op het veld kan niet worden overschat. In feite heeft hij dit seizoen opnieuw bewezen dat hij misschien wel de belangrijkste speler van City is door de manier waarop hij de verdediging afschermt en aanvallen opzet. De afhankelijkheid van Rodri is toegenomen, omdat de man die City na het vertrek van voormalig aanvoerder Fernandinho als reserve-aanvoerder op het middenveld heeft gecontracteerd, vooralsnog niet op zijn taak berekend lijkt. Kalvin Phillips, die in het tussenseizoen overkwam van Leeds, heeft dit seizoen nog geen enkele competitiewedstrijd kunnen beginnen en komt alleen in actie als de overwinning zeker is en om Rodri een adempauze te gunnen. Guardiola moet deze zomer misschien een andere vervanger vinden.
Opnieuw heeft City het moment gekozen om aan het eind van het seizoen een uitbarsting te maken die een uitdager voor de titel wegblaast. De laatste jaren was het Liverpool dat de kracht voelde van een lange reeks overwinningen van City om een seizoen af te sluiten. Deze keer was het Arsenal, dat bezweek onder de druk van een snel finishend City en in het vooruitzicht van de eerste competitietitel sinds 2004. Arsenal stond vijf punten voor met een wedstrijd achter de rug na het 1-0 verlies van City bij Tottenham op 5 februari. Sindsdien won City 13 van zijn 14 wedstrijden en speelde alleen de andere gelijk, na een laat doelpunt in Nottingham Forest, om Arsenal, waarvan het jonge team begon te haperen, langzaam maar zeker in te halen. De 4-1 overwinning op Arsenal op 26 april was een reality check voor de lange tijd leiders en een spierbundel van City, die de kloof tussen de twee titelrivalen benadrukte. City heeft, zoals altijd, de lijn doorgetrokken.
