Bank
De wapens langs de Thais-Cambodiaanse grens waren nu drie weken stil.
Maar een hevige woordenoorlog wordt nog steeds gevoerd door BOT -landen, omdat ze proberen internationale sympathie te winnen en thuis de publieke steun te versterken. En een algemeen gevangen beeld in Thailand is dat ze verliezen.
Claire Pachimanon zei op het Thais Public Broadcasting System Podcast Media Pulse: “Het besef is dat Cambodja meer plakkerig leek te zijn, meer scènes en meer media als intelligent.” “Thailand was altijd een stap terug.”
De eeuwenlange grensconflicten nam dramatisch toe in Thailand met de Cambodjaanse raketbuiging dramatisch toegenomen in Thailand, daarna Thaise luchtaanvallen.
Sindsdien, een leger van Cambodjaanse sociale media-jagers, ondersteund door door de staat gecontroleerde Engelse taalmediakanalen, beschuldigingen en inflammatoire rapporten, waarvan vele vals blijken te zijn.
Ze zeiden dat een Thaise F -16 straaljager werd neergeschoten, het beeld van het vliegtuig in brand uit de lucht werd gepost – het kwam uit Oekraïne. Nog een ongegronde klacht, Thailand liet gifgas vallen, met een waterbommenwerpersroze vuur terug naar het vliegtuig. Het kwam echt van een brand in Californië.
Thailand reageerde met een eigen officiële verklaring, maar vaak waren ze alleen droge presentaties van statistieken en kwamen ze uit meerdere bronnen – militaire, lokale overheid, gezondheidsministerie, ministerie van Buitenlandse Zaken – die niet altijd met elkaar coördineert.
Bangkok slaagde er niet in zijn argument te bereiken dat Cambodja, wiens eerste gebruik van de Rockets -artillerie en verschillende Thaise burgers doodde, verantwoordelijk was voor deze groei.
Het is geen geheim dat de gekozen Thaise regering een ongemakkelijke relatie heeft met het Thaise leger, gericht op de Fi Thai -partij van de controversiële miljardair.
In juni was het erger toen de voormalige leider van Cambodjaanse en de oude vriend van Hajsin Hun Sen Hajsin, premier Petankran Shinwatra besloot een persoonlijk telefoongesprek met haar te lekken. Hij deed een beroep op hem om hun verschillen aan de grens op te lossen en klaagde dat de generaal commandant van het Thaise leger tegen hem tegen hem was.
Dit lek creëerde een politieke schreeuw in Thailand en het constitutionele hof haalde hem over om hem op te schorten en verzwakte de regering naarmate de grenscrisis toenam.
Hun Sen heeft zo’n probleem niet. Technisch gezien heeft hij zijn zoon Hun Manet Power gegeven, maar na het land al bijna 40 jaar te hebben gerund, is het duidelijk dat hij nog steeds de teugels vasthoudt.
Het leger, de heersende partijen en de media worden door zijn mening onder controle. Zijn motieven voor het verbranden van zijn vriendschap met de Shinawators zijn onduidelijk, maar het lijkt erop dat hij zich voorbereidde op een groter conflict op de grens.
Vanaf het allereerste begin plaatste Hun Sen regelmatig op zijn Facebook -pagina in Khmer en Engels, met de Thaise regering, met een foto die hem in het legeruniform liet zien of op de militaire kaart verscheurd.
Integendeel, het meest zichtbare beeld van de Thaise kant is Marchurial II Army Commander Lt. General Bunnsin Padlang. Hij klaagde over dezelfde officier Petty en zijn Bellylism Nationalisme won veel fans in Thailand, maar ondermijnde ook het gezag van de regering.
“Hun Sen is erg slim,” zegt Hun Sen’s Cambodjaanse schrijver Sebastian Strang ook dat zijn leiderschap een specifiek detail is van de manier waarop het land is getransformeerd in het land.
“Hij heeft deze uitstekende strategie gebruikt om de reeds bestaande categorieën te maken die al in Thailand bestaan. En het feit dat Cambodja het karakter van een slachtoffer is, is zo goed dat het een ander krachtig wapen tegen Thailand in de internationale arena heeft gegeven.”
Thaise functionarissen hebben erkend dat ze vechten om de technieken te behandelen die door de Cambodjaanse zijde worden gebruikt.
“Minister van Buitenlandse Zaken Rush Jalichandra vertelde de BBC:” Het is compleet anders dan hoe de informatieoorlog eerder werd uitgevoerd. “
“Wat we zeggen, moet geloofwaardig zijn en bewezen bewezen te zijn. Om deze oorlog te voeren, kunnen we het enige wapen gebruiken en
Thailand heeft altijd benadrukt dat haar grensconflict met Cambodja bilateraal moet worden opgelost, zonder externe interventie, het gebruik van een gezamenlijke grenscommissie om een gezamenlijke grenscommissie te gebruiken naar twee landen die 25 jaar geleden zijn vastgesteld.
Cambodja wil echter internationaal voor het geschil. Vorige maand werd voor het eerst een groeiend conflict genoemd aan de VN -beveiligingsraad. Het heeft ook het Court van het Internationaal Justitie gevraagd om te beslissen waar de grens zou moeten zijn. Het presenteert Thailand met een dilemma.
De officiële oorzaak van Thailand om te weigeren betrokken te zijn bij de ICJ is dat het de jurisdictie in het ICJ niet erkent, zoals veel andere landen. Maar dat is wat belangrijk is, is een Thaise gecombineerde herinnering aan nadelen en vernederingen in de ICJ, die in het midden van het grensconflict wordt afgesneden.
Zowel Thailand als Cambodja hebben de nationale verhalen over oneerlijke regionale schade versierd.
In het geval van Cambodja is het ooit een verhaal over het sterke rijk van armoede door oorlog en revolutie en het medeleven van de regionale ambitie van zijn grotere buren.
Meer recente verhalen in Thailand, een recenter verhaal over het dwingen van gebieden om de Franse of Britse colon -poinenische heerschappij in het begin van de 20e eeuw te stoppen. Toen Thailand akkoord ging met de nieuwe grens met de Frans bezette Cambodja, konden de Franse cartografen de kaart tekenen.
Maar toen Cambodja een onafhankelijke staat werd in de 5e, bezetten de Thaise troepen een spectaculaire Khmer -tempel genaamd Prah Bihar, of namen deel aan een klif genaamd Kho Fara Bihorn van Thai, die aan de grens moest worden geïdentificeerd.
Thais betoogde dat de Franse cartografen de tempel in Cambodja hadden gehouden, waardoor de overeengekomen verdeelde lijn weg van het reservoir was.
Cambodja nam en won dit geschil in het ICJ.
De rechtbank oordeelde dat, ongeacht de kaartfout, Thailand er niet in slaagde hen in de voorgaande halve eeuw uit te dagen.
De toenmalige Thaise militaire heerser was geschokt om de resultaten te zien en wilde Cambodja aanvallen, maar zijn diplomaten haalden hem over om het vonnis te accepteren.
De gevoeligheid van Thailand voor het verlies van 6222 maakt het nu politiek onmogelijk om een rol in het ICJ te spelen om het resterende grensconflict op te lossen.
Het heeft Hun Sen in staat gesteld Thailand af te beelden als een ontkenning van het internationale recht.
Thailand heeft nu te maken met het Cambodjaanse verhaal met zijn eigen eigen effectiever: het gebruik van landmijnen.
Beide landen zijn de ondertekening van het Ottawa -verdrag, dat het gebruik van anti -werknemersmijnen verbiedt en een blessure -erfenis heeft in de wereld van de wereld in Cambodja, waarvoor het veel buitenlandse fondsen heeft ontvangen.
Thailand beweert dus dat Cambodjaanse troepen nieuwe activistische mijnen op de grens opzetten, waardoor Thaise soldaten meerdere verwondingen verwonden, is hij een teleurstelling voor de regering van fenam pen.
Aanvankelijk verwierp Cambodja de bewering dat het oude mijnen waren uitgesloten van de burgeroorlog in de jaren zestig. De Thaise regering nam vervolgens een groep diplomaten en journalisten mee naar de grens om ons te laten zien wat ze vonden.
Een paar honderd meter afstand van de grens lag op een jungle -tafel, Thai Demining -teams zeggen dat ze zijn hersteld van de gebieden die door het Cambodjaanse leger zijn bezet.
We waren beperkt tot een kleine open plek, gekenmerkt door rode en witte banden. Ze zeiden dat het ergens buiten onzeker was. Op de rit langs een vuilnisbaan konden we Thaise soldaten zien in de vermomde bunker verborgen in de boom.
Er waren tientallen dichte, groene plastic schijven over de diameter van een saus in de oorlog. Dit waren Russisch gemaakte PMN -2 -mijnen die veel explosieven bevatten – het is voldoende om de dodelijke organen te beschadigen – en het is moeilijk uit te schakelen. Iets leek nieuw en het werd niet bewaard.
De eerste beelden van deze Cambodja moedigden Thaise claims aan om de ongegronde af te wijzen omdat de gewapende pennen niet werden verwijderd.
Onze andere mijnen werden echter getoond die gewapend en begraven waren, maar duidelijk recent – niet in de jaren tachtig.
Thailand heeft opgeroepen tot andere handtekeningen om actie te ondernemen tegen Cambodja door andere handtekeningen op het Verdrag van Ottawa en het vragen van landen die helpen om te stoppen met demineprogramma’s in Cambodja.
Het voerde aan dat de Cambodjaanse mijnbouw van de mijnbouw het gebrek aan goede trouw toont bij het oplossen van grensgeschillen die weigerden in te stemmen met hun verwijderingsplan.
Cambodja heeft Thailand teruggegeven om naar verluidt clusteroorlog en witte fosforschelp te gebruiken, die niet verboden is, maar ze kunnen ook bedreigingen creëren voor niet-vechters; Het Thaise leger heeft hen toegegeven aan het gebruik van hen, maar zeg alleen dat tegen militaire doelen.
Het Thaise leger heeft het beeld ontkend van wat het zei, de schade aan de tempel van Prah Bihia door de Cambodja Thai -beschietingen, de schade aan de tempel van Prah Bihia.
Ononderbroken volumes klachten uit beide landen maken enige vooruitgang onmogelijk in hun grensconflict.
Hun Sen en zijn zoon zijn politiek geprofiteerd omdat de Cambodjaan zichzelf als een bewaarder van de bodem kan afbeelden, maar dit conflict heeft de politieke uitdagingen van de Thaise regering verergerd.
Het heeft intense vijandigheid gewekt tussen Thaise en Cambodjaanse nationalisten. Duizenden Cambodjaanse immigrantenwerkers hebben Thailand verlaten, dat al zal worden beschadigd in de Cambodjaanse economie.
“Beide partijen beschrijven de grens als een heilige scheidslijn tussen hun landen”, zegt de heer Strang ook. “De symboliek is erg belangrijk. Het snijdt de zeer diepe vragen van de nationale identiteit en het is iets dat beide partijen vanaf het moment geen actie kunnen ondernemen.”
